Ik dacht dat het moederschap mij natuurlijk af zou gaan en ik gewoon mijn gevoel zou volgen en zo altijd de juiste beslissingen zou nemen. Ik heb een instelling van: ik verzin wel iets en ga zo elke uitdaging aan. Ik zeg al ja voor ik bedacht heb of het wel kan, maar ik ben zo creatief, dat het me meestal ook lukt ook. Ik had er wel vertrouwen in. Ik denk echt in mogelijkheden.
Ik heb weinig tijd gekregen om zelf over het moederschap na te denken, voordat ik mijn eigen kind in mijn armen had. Na 4 jaar leven en werken in India, kwam ik terug naar Nederland en ik was vrijwel direct zwanger. En bovendien werd Ralph 9 weken te vroeg geboren dus heel veel tijd om mij goed in te lezen was er niet.
Toen Ralph 2 kilo woog mocht hij mee naar huis. Alle natuurlijke adviezen die bij mij pasten zoals samen slapen, draagdoeken en borstvoeding geven, werden door de artsen en fysiotherapeut afgeraden of ontmoedigd. Ik had geen idee hoe ik moeder moest zijn en kreeg van iedereen verschillende tegenstrijdige adviezen. De consultatieverpleegkundige probeerde te helpen en vroeg: Wat zegt je gevoel? Maar mijn gevoel zei de hele dag dat er acuut levensgevaar was, dus daar bleef ik zoveel mogelijk bij weg. Mijn gevoel, waar ik vroeger altijd terecht kon om te weten wat ik moest doen, was nu een plek waar ik wegbleef, omdat er simpelweg alleen maar angst was.
Dankzij EMDR lukte het mij om dat gevoel van acute dreiging los te laten en kon ik langzaam weer genieten. Er kwam zelfs een zusje dat á terme (op tijd) geboren werd. Maar ons gezin bleef kwetsbaar en toen de vader van mijn man overleed, stortte hij in en stond ik er voor mijn gevoel helemaal alleen voor.
Mijn vrolijke extraverte energie waarmee ik wildvreemden aanspreek op straat en altijd gezellig onzin praatjes maakte op het schoolplein of op mijn werk, veranderde in een sombere angstige energie van snel uit het veld geslagen zijn. De kleinste tegenslagen werden enorme bergen van onoplosbare problemen en ik dacht vaak ‘ook dat nog’ een gedachte die ik van mezelf helemaal niet herkende.
Niemand begrijpt me, ik moet alle ballen in de lucht houden, ik ben er helemaal klaar mee! was mijn mantra in die tijd.
Tot mijn dochter van toen twee jaar vanuit de badkamer riep dat ze er klaar mee was. Zij bedoelde gewoon dat ze klaar was, maar ik realiseerde me dat zij mijn woorden zo vaak gehoord had, dat zij ze ook ging gebruiken. En zo’n voorbeeld wou ik niet zijn voor mijn kinderen.
Mijn man en ik zijn toen samen een cursus Mindfulness gaan doen en dat heeft mijn ogen geopend. Ik werd mij meer bewust van mijn gedachten, mijn onzekerheden en aannames. Ik leerde wanneer ik die serieus moest nemen en wanneer ik ze kon negeren of veranderen en kreeg er weer grip op.
Ik ben me verder gaan verdiepen in de werking van de hersenen, veilige hechting, mindfulness en zelfcompassie. In familiesystemen, communicatie en interactie, waardoor ik grip kreeg op mijn eigen gedachtes, gedrag en mijn eigen geluk. Ik kon weer aandacht hebben voor wat echt belangrijk was en verbinding maken met mezelf en mijn kinderen zonder me steeds opgejaagd te voelen door alles wat ik in de lucht moest houden.
In de jaren die volgde ben ik steeds beter gaan leren aanwezig zijn in het moment. Dat helpt mij om zonder oordeel bij mijn kind te kunnen blijven als het een driftbui had. En niet boos worden en ook niet toegeven maar liefdevol, geduldig, niet van mijn standpunt afwijkend, aanwezig. Het heeft veel rust en vertrouwen gegeven in mijn gezin en zij doen nu zelfstandig wat zij zelf kunnen (ochtend en avondritueel inclusief zelf brood smeren) en met een beetje herinnering ook hun corveetaken zoals afwassen en stofzuigen. Hierdoor hebben we tijd en energie voor leuke dingen, zoals koekjes bakken, stenen schilderen, koehandel en clever en helaas geen catan, want dat wil niemand meer met me spelen
VRAGEN
Tijdens de draagwandelingen en speelochtenden die ik organiseerde, kwamen er steeds meer moeders die mij vroegen “hoe doe jij dat nou?” We raakten in gesprek over omgaan met schoonmoeders en partners, gezonde voeding en je bord leeg eten, onvoorwaardelijk opvoeden en grenzen stellen, beeldschermtijd en bedtijd. Ik merkte dat om echt goed in te gaan op dat soort vragen, het niet bevredigend was om alleen maar aan te stippen. Ik kon wel adviezen geven, maar ik wou mensen echt helpen en dan zijn adviezen alleen niet genoeg. Zo ontstond in 2015 de Coachingspraktijk.
MIJN VISIE
Ik geloof dat achter elk gedrag, ook complex en onbegrepen, een behoefte aan welbevinden zit. Niemand is lastig om lastig te zijn. Door mijn werk in de Psychiatrie en Gehandicaptenzorg weet ik hoe ingewikkeld het kan zijn, maar ook hoe creatief je moet worden om die verbinding toch te houden of te krijgen. En dat dat altijd lukt uiteindelijk.
Ik zie hoe mensen de neiging hebben om het onbekende te willen vermijden, waardoor mensen die anders zijn buitengesloten worden. Als die ene nou maar weg zou gaan, zouden we een leuk team hebben, geen lastige cliënten hebben, geen lastige kinderen in de klas. Dat kan een tijdje een werkende oplossing zijn, maar in een groep mensen dat problemen probeert te vermijden, zal vanzelf de volgende vreemde eend in de bijt opstaan die er dan weer uitgewerkt moet worden. Ik leer mensen om vanuit behoefte die mensen te leren begrijpen, zodat zij op een andere manier kunnen verbinden. Ik geloof dat dat de enige manier is om inclusie te manifesteren.
ALS JE MIJ ZOU KENNEN, DAN ZOU JE WETEN DAT:
- Ik zomaar vreemden op straat aanspreek, voor de gezelligheid, ik zie altijd wel een aanknopingspunt voor een praatje of een opmerking
- Ik na jouw verhaal één vraag kan stellen waarmee ik meteen mijn vinger op de zere plek leg.
- Ik al in februari bij de eerste zonnige dag open schoenen aantrek
- Ik het leven en alles wat je zegt uiterst serieus neem en je me er soms op moet wijzen als je een grapje maakt
- Ik gek ben op spelletjes, vooral Catan en baal ervan dat niemand het bij mij thuis met me wil spelen
- Ik bak heel graag dingen waar kaneel in moet
- Ik lees een boek per week, op vakantie een boek per dag Vaak is het eigenlijk 3 boeken per drie weken omdat ik meerder tegelijk lees en luister.
- Ik altijd in ben voor diepe discussies over de maatschappij, hoe het brein werkt en hoe mensen op elkaar reageren en waarom
- Ik doodmoe in een groepstraining kan stappen om er huppelend van energie uit te komen
MIJN ACHTERGROND
Ik heb jaren gewerkt in de begeleiding van mensen die afhankelijk zijn. In de gehandicaptensector en de (forensische) psychiatrie. Hierdoor heb ik in verschillende functies kennis genomen van autonomie, eigen regie, zelfsturing en verandermanagement. Ik weet veel van motivatie en interactie en van onderlinge processen. Al deze kennis gebruik ik nu in mijn praktijk.
Daarnaast ben ik gecertificeerd mindfulness, compassie en ACT coach, oplossingsgericht coachen en motiverende gespreksvoering en heb ik de opleiding tot MAT trainer gedaan (interactie op basis van de Gordon methode) wat ik allemaal integreer in de coaching.