Ik heb in 2021 weer veel lessen mogen ontvangen zowel uit eigen ervaring als uit inspirerende boeken en de verhalen van mijn klanten en wat voor hen belangrijk bleek te zijn. Deze maand las ik een boek ‘Ikigai’ (Francesc miralles/ Héctor García) waarin ik weer al die thema’s terug zag komen. Ik heb er hele waardevolle lessen uit heb gehaald die mijn werk en mijn dagelijks leven en vooral mijn gevoel van geluk hebben beïnvloed.
Deze week werd ik gebeld door een vriendin die in haar woorden: “even mijn wijze raad nodig had” Ze heeft er vorig jaar voor gekozen bij mij het coachtraject te gaan doen. Dat heeft haar heel veel opgeleverd en wat ik nu prettig vind is dat ik haar handvatten heb gegeven om te dealen met lastige situaties en dat ik daarnaar kan verwijzen in dit soort gesprekken. Binnen een kwartier ging ze van “ik heb besloten dat ik mijn moeder de komende drie maanden helemaal niet wil spreken of zien” naar: “ik ga haar zo een dikke knuffel geven, dankjewel voor je inspirerende woorden”
1. Accepteer je gevoelens
Heel veel coaches zeggen het. Dan zal het wel waar zijn. Ik kwam er zelf achter dat dat nogal veel gevraagd is. Ik doe dat echt niet zomaar. Heel onbewust doe ik het zelfs heel vaak niet. Dagelijks. En mijn klanten ervaren hetzelfde. Waar ik achter ben gekomen is dat het waanzinnig goed is om je gevoelens gewoon te accepteren, maar dat het mij moeite kost om überhaupt door te hebben wat ik onbewust al jaren doe om mijn gevoelens te onderdrukken. In mijn geval is zo’n gewoonte geworden dat al bij een eerste hint van gevoel van afwijzing of miskenning, er een deksel op gaat en ik de strijd met mijn gevoel aanga, in plaats van deze te erkennen.
Wat ik zo mooi vond aan deze bovengenoemde situatie was, dat zij een aantal inzichten kreeg, waarvan ze meteen zei: DIT bedoel jij dus met je emoties even gewoon voelen en niet wegdrukken! NU zie ik het mezelf doen! Ik ga analyseren en uitleg zoeken en schuldigen aanwijzen omdat ik eigenlijk niet wil voelen dat ik verdriet heb. Ik ga de strijd aan met dat gevoel, terwijl ik moet accepteren wat ik niet kan veranderen, wie ook maar schuldig is. Haar moeder had iets gedaan, gezegd, besloten waardoor er iets was gebeurd dat zij heel erg jammer vond. Zij vond het onacceptabel dat haar moeder niet had bedacht welke effecten dit voor haar had en dat had haar enorm gekwetst. Ze belde mij vanuit de auto op weg naar haar moeder toe waar ze haar kinderen op zou halen en haar dan zeker drie maanden niet meer wou spreken.
Ik vroeg haar bewust niet waarom ze het niet kon accepteren, maar ik vroeg wat er zou gebeuren als ze dat wel zou doen.
WAT??
Wat zou er gebeuren als je kon accepteren dat jouw moeder geen rekening met jouw gevoelens houdt en dat ook niet kan?
Ja dat vind ik heel verdrietig als dat zo is…..
Dat lijkt mij ook heel verdrietig, zei ik. Wat nou, als je zou accepteren dat je daar dan verdrietig van bent, als zij dat niet kan?
Het is net als een vaas die stuk valt, daar kan ik de grond de schuld van geven maar dat maakt de vaas niet minder stuk! En de grond gaat er niet anders door worden als ik boos wordt. Dat geldt ook voor gedrag en emoties. NU snap ik wat jij steeds bedoelt met de oorzaak buiten mezelf leggen. De ander kan wel iets pijnlijks hebben gedaan, maar ik kan altijd nog kiezen hoe ik daarop reageer. Ook als ik me eerst verdrietig voel.
Logisch
Het is voor heel veel mensen heel logisch om dit te lezen maar o zo moeilijk om in de praktijk te brengen. Hier komt de stelling dat je je eigen geluk creëert om de hoek kijken. Die is ongelofelijk pijnlijk voor iedereen die zich ellendig en depressief voelt. Want het kan zijn, dat je daarin hoort dat je ook je eigen ongeluk creëert. Wat net zo waar is maar niet minder moeilijk. Door dit te onderkennen, ben je nog niet meteen in staat ook ander gedrag te vertonen.
Ik heb vorig jaar 2 coachopleidingen afgerond waarin het accepteren van gevoelens belangrijke plek innam. Hier is in het westen een beeld over ontstaan dat niet helpend is om je gevoelens te accepteren. Veel westerse therapieën richten zich op het controleren of wijzigen van emoties en gevoelens. De aanname is dat wat we denken invloed heeft op hoe we ons voelen en dat dat weer invloed heeft op ons handelen.
ACT
Acceptance en Commitment Therapie, is daarop gericht om te accepteren wat je niet kunt veranderen. Een belangrijke oefening van ACT is de bereidheidsoefening. Bereid ongemak te ervaren. Ik maak altijd de grap dat ik zo mijn relatie met mijn huidige man ben begonnen. Het klinkt misschien hilarisch dat ik bereid wat het ongemak wat mijn man mij bracht, te ervaren, maar het is wel de waarheid. Ik kon niet verdragen dat hij mij zo leuk vond. Dat riep van alles in mij op waardoor ik dacht dat ik op hem neer moest kijken om een relatie te kunnen hebben. Ik had de neiging me te ergeren en zijn opmerkingen nuchter weg te wuiven. Juist door te voelen wat ik voelde als ik een compliment kreeg, dit was enorm confronterend, kon ik een gelijkwaardige relatie met hem aangaan.
Om je gevoelens te accepteren, moet je eerst gewaarworden dat je ze voelt. Veel mensen in het westen, kunnen geen antwoord meer geven op de vraag waar je in je lichaam een emotie ervaart. Dat is zo gementaliseerd, dat zij zich er niet meer bewust van zijn. Maar je ervaart het wel, want anders was je niet zo de strijd aan gegaan. Het gebeurt in een fractie van een seconde.
Ducktape
Ik beschreef het aan mijn vriendin als een deksel op een potje proberen te doen en dan met de andere hand ducktape pakken en met één hand een stuk tape afscheuren om de deksel voorgoed dicht te plakken terwijl je ook beseft dat degene die jou triggert op dat moment ook nog iets van je nodig heeft. De ducktape staat voor de analyse die verklaart waarom deksel echt dicht moet: vroeger deden ze ook al zo gemeen, ik heb nooit mezelf mogen zijn, ze houdt helemaal geen rekening met mij, ze is jaloers en daarom doet ze dit, ik had het ook zelf moeten regelen noem het maar op. Dit zijn allemaal manieren om controle te krijgen om deze nare emotie. Terwijl dat onnodig strijd kost. Eigenlijk accepteren daarmee niet dat we die emotie gewoon hebben op dat moment.
Nog een ander voorbeeld gebeurde tijdens een teamtraining. Een hulpverlener zei dat ze veel mails moest beantwoorden en een collega te woord wou staan die haar verhaal wou doen. Ze kwam in tweestrijd tussen haar behoefte om haar mails weg te werken en naar de collega te luisteren met oprechte aandacht. Het gevolg was dat ze in beide niet slaagde. Door niet serieus te nemen dat haar aandacht naar iets anders uitging dan haar collega en toch te vinden dat ze naar haar collega moest luisteren, ontstond er een loose loose situatie: Ze luisterde niet oprecht én kwam niet toe aan haar mails. Dit kost heel veel energie.
Ik ben het afgelopen jaar gaan oefenen met accepteren en daar zijn wonderlijke dingen door ontstaan. Eigenlijk doordat ik het wel accepteer en daarmee dus niet meer het gevecht aan ga omdat ik de ander verwijt dat hij niet is zoals ik het acceptabel vind, heb ik veel minder strijd en hou ik energie over voor andere dingen.
2. Focus op één taak
Ik weet dat er een zweverige bijsmaak kan zijn aan in het NU zijn, maar focus en aandacht heeft bij mij dit jaar wel echt een nieuw level van inzichten gegeven. Ik werk al sinds 2016 met mindfulness en heb daar later dus ACT aan toegevoegd omdat dat je ook wel echt in beweging zet. Ik heb ook het boek Focus uit Focus aan (Mark Tigchelaar) gelezen dat adviseert om één taak tegelijk te doen. Ook in de 5 AM club (Robin Sharma) en De Kick ass code voor succesvol ondernemen (Veronique Prins) las ik dezelfde boodschap: Focus je op één taak tegelijk, dan krijg je meer gedaan op een dag. Multitasken vertraagt veel erger dan je zou denken.
Ik ben gek op Flow en als ik in een flow zit, dan kan ik bergen verzetten. Ik zit vaak in flow, maar heel vaak ook niet. Dan lukt er niets en komt er niet veel zinnigs uit mijn handen. Dan heb ik geen inspiratie voor een blog of stel ik het sturen van facturen uit tot ik er zin in heb, met het risico dat dat pas over een week is. Zo kan ik natuurlijk geen bedrijf runnen, op flow. Mijn business coach Veronique Prins haalt haar neus op voor flow. “Hoezo ik zat niet in de flow? Sommige dingen moeten gewoon gebeuren, je laat je kinderen toch ook niet op de BSO achter omdat je niet in de flow zat om ze op te halen??” Ik moet daar altijd vreselijk om lachen. En het helpt me dingen toch te gaan doen, ook al heb ik er niet veel zin in.
Door gewoon te beginnen, komt er vanzelf flow. Terwijl ik dit zit te schrijven, appt een vriendin me. Ik reageer en typ weer verder, zie in mijn ooghoek dat zij weer reageert. Zo gaat het een paar keer. Elke keer dat ik reageer, kost het me minstens een minuut om weer terug in flow te komen van dit blog. Stoppen dus. Telefoon uit, terug naar mijn taak. Straks reageren.
Ons brein kan miljoenen bits aan informatie filteren, maar slecht een serie van enkele tientallen bits per seconden verwerken. Wanneer we zeggen dat we aan het multitasken zijn, is wat we in werkelijkheid doen snel van de ene taak naar de andere schakelen. Helaas zijn we geen computer die meerdere processen tegelijk kan uitvoeren We verspillen energie aan het wisselen tussen de taken in plaats van een ervan goed te doen. …
Het is wetenschappelijk aangetoond dat wanneer het brein continu tussen taken schakelt, het tijd verliest, het aantal fouten toeneemt en de geheugenopname verslechtert“ (uit Ikigai)
In de kerstvakantie heb ik dagen vrij genomen en ook een aantal dagen half gewerkt. Die dagen stond ik vroeg op, zodat ik veel kon produceren in de tijd dat mijn kinderen nog sliepen. Op een vaste tijd van de dag gingen we samen eten en later op de dag was er rond theetijd een gezinsactiviteit. Een spelletje of iets buiten. Er zijn een aantal geo-caches gevonden, veel bordspellen en puzzels gedaan. Ik merkte dat wanneer ik los liet dat ik eigenlijk nog iets af moest maken, er veel meer geniale ideeën kwamen. Maar echt. Dingen waar ik op vastgelopen was en waar ik al weken over aan het piekeren en herdefiniëren was, kwamen ineens heel makkelijk tot me.
Multitasken is dus helemaal niet handig, het haalt de flow er uit, ik doe mijn omgeving tekort doordat ik geen aandacht hebt voor anderen en mijn creativiteit neemt af.
Door te mediteren lukt het mij op andere momenten van de dag makkelijker om op te merken dat ik ben afgeleid. Dat kan je oefenen met aandachtsmeditaties. Daardoor kan ik tijdens een taak me echt bij de taak houden. Ik heb het afgelopen jaar geleerd hoe lang ik over dingen doe en ook met mezelf afgesproken hoe lang over dingen mag doen. De 80% is goed genoeg regel helpt daar heel erg bij. Beter done then perfect. Als iemand me dan toch wijst op een schrijffout of een misser in mijn powerpoint is dat wel een grote ergernis, maar ik begin steeds meer te leren dat dat ok is. Dat ik anders nergens toe kom. Deze lessen uit 2021 is daar een voorbeeld van. Het al bijna februari en ben nog steeds aan het schrijven.
Wat heeft het met opvoeden te maken? Twee dingen. Ten eerste willen we onze kinderen vaak alles tegelijk leren. Op tijd uit bed, zelf tandenpoetsen, tas inpakken, zelf aankleden zonder afgeleid te raken, lief zijn, dankjewel zeggen, niet boeren met je mond open én eerst hartig dan zoet op je brood. Het is veel te veel tegelijk. Focus je ook daarbij op kleine stappen. Reken op de kracht van herhaling. Veel vaardigheden worden gewoontes als je ze 90 dagen hebt gedaan. Veel van jouw gewoontes had jij ook nog niet toen je vier was. Die zijn er in gesleten. Accepteer dat en kies vaardigheid voor vaardigheid om te leren.
Het tweede is dat ook voor een goed georganiseerd huishouden het helpt al je een goede planning aanhoudt. Als jij alles loopt te onthouden terwijl je aan het multitasken bent, dan doe je niks met de aandacht die het nodig heeft. Zet het in je agenda wanneer je bedden moeten afgehaald, de gft bak buiten of de zolder gezogen. Dan hoeft dat geen ruimte in te nemen in je geheugen en kan jij je op iets anders richten.
Er zijn van die memes van ik heb 12 tabs open staan en geen idee waar de muziek vandaan komt. Die vind ik grappig. De grap is ook dat er best makkelijk iets aan te doen is.
Een groot voordeel van een geconcentreerde geest is dat je er een gevoel van controle van krijgt, dingen komen af en hierdoor krijg je meer zelfvertrouwen.
3. Bewegen is meer dan bewegen
Het is natuurlijk goed om in beweging te blijven, maar dat bewegen an sich zorgt dat je procuctiever wordt, had ik nooit bedacht. De 5 am club adviseert om de dag te beginnen met intensief sporten, dan mediteren of reflecteren en dan iets nieuws leren. Ik heb dit jaar drie coach studies afgerond, twee live en één e-learning. Daarnaast ben ik in twee marketing trajecten gestapt om te leren hoe ik zelf mijn marketing kan doen en mijn websites goed kan inrichten met al die marketing plug-ins. Ik snap best wat van websites bouwen, maar wat heb ik een instructie video’s moeten kijken over email marketing, automations installeren, live gaan op facebook, te veel om op te noemen een hele berg waar ik als een berg tegenop heb gezien. Alles begint met de eerste stap en er is veel verzet sindsdien.
Ik heb het nooit echt leuk gevonden om in beweging te komen
In april dit jaar besloot ik om een personal trainer te vragen mij te helpen in beweging te komen en te blijven. Ik wou nu echt twee keer per week flink sporten, dat was ook onderdeel van het coachtraject wat ik deed. Die eerste maanden realiseerde ik me elke keer dat zij voor mijn deur stond dat ik echt niet was gegaan als zij mij niet zou ophalen. Ik kon het wel een goed idee vinden, in het hier en nu had ik altijd wat beters te doen.
Het ging steeds beter en inmiddels, negen maanden later loop ik aan één stuk 7-8 kilometer. Doe ik nog 1 x per week onder begeleiding en de andere dagen start ik met yoga of een workout om 6 uur ’s ochtends. Op de dagen dat ik het niet doe, merk ik echt dat mijn productiviteit omlaag gaat en ik alle kanten op ga zonder focus.
Ik heb echt heel lang gehoopt dat ik mijn ding kon doen en lekker kon werken zonder veel te sporten, maar ik kan me nu niet meer voorstellen hoe het anders zou zijn.
Conclusie
Accepteer je gevoelens, Focus op één taak en beweeg. Als je dat lukt dan creëer je je eigen vrijheid en worden je dromen waarheid. Bij mij wel in elk geval.
Plaats als eerste een reactie