Ik was deze maand op het Kiind weekend op een camping in Andijk. Ik heb genoten van de sfeer, het mooie weer en ik heb er 3 keer een workshop mogen geven aan bewuste ouders.
Zoals bij alles wat nieuw is, kwam een stem in mijn hoofd die mij ging waarschuwen voor mogelijk gevaar. Ik dacht: Pas op!! Dit zijn bewuste ouders die het Kiind magazine lezen. Die kennen de theorieën van opvoeden zonder straffen en belonen al lang! Zij hebben alle boeken gelezen. Wat kan ik die nog leren?
Toen ik dat in mijn eerste introductie benoemde, moesten we er allemaal meteen om lachen. Want weten is nog niet hetzelfde als kunnen he? Je kunt een boek lezen over tennissen, maar dan kan je het nog niet, en zo is het natuurlijk ook met opvoeden.
Gelukkig maar, voor mij. Ik begon deze workshop met inventariseren van lastige situaties in je gezin waarin je niet weet hoe je goed kan reageren.
Die waren er genoeg:
- “Als hij zijn schoenen niet aan wil”,
- “als hij met zijn autootjes gaat gooien”,
- “als ze zich uit de riemen van het auto of fietsstoeltje wurmt terwijl we nog rijden”,
- “als ze uit school niet mee naar huis wil”,
- “als hij alleen door mama geholpen wil worden”,
- “als hij zijn zusje slaat”,
- “als hij niet wil proeven wat ik gekookt heb,
- “als hij niet wil stoppen met beeldschermen,
- “als ze haar kleine broertje heel graag wil knuffelen en niet loslaat, terwijl hij het niet meer leuk vindt,
- “eten expres op de grond gooien,
- “als ze niet uit de speeltuin mee naar huis willen…..
Het is altijd leuk om zo’n lijst te maken, omdat het zo’n feest van herkenning is. (en oh wat was het trouwens heerlijk om weer met een groep te werken!!! ) Als ik een lijst zou maken met scores van hoe vaak iets genoemd wordt, zal “schoenen aan” op 1 komen te staan.
Een van de moeders bracht in hoe haar zoon steeds zijn schoenen niet aan wou trekken als ze naar buiten gingen. Echt, wat deed ze toch verkeerd? Alle moeders in de groep knikten. Ik vroeg om vingers bij wie dit NOOIT gebeurt….. geen vingers, wel lol. En opluchting dat iedereen dit heeft en dat alle kinderen wel eens hun schoenen niet aan willen. Dat is al de helft van de pijn minder. Het ligt niet aan mij en ik ben niet alleen.
Met de Gordon methode geef ik de ouders inzicht over wie eigenlijk een probleem heeft (jij, je kind, iemand anders) en wat je kunt doen om problemen op te lossen.
Een andere moeder bracht in dat haar zoon maar weinig lust. En dat was nog niet zo erg, maar hij weigert ook nieuwe dingen te proeven. Ik vroeg hierop door en zij kwam er achter dat zij heel graag wou dat ze haar zoon nieuwe dingen ging proeven omdat ze bang was dat hij later op een belangrijk diner, niks zou lusten.
– Kan hij dat NU begrijpen? Vroeg ik haar.
Ze keek mij fronsend aan en dacht wel dat hij dat zou moeten kunnen begrijpen.
– Hoe oud is hij nu? Vroeg ik.
Drie, zei ze….
– Ok, dus jouw superslimme zoon van drie zou eigenlijk wel moeten begrijpen dat hij NU meer moet proberen te eten, zodat hij LATER, als hij een zakendiner heeft, zich niet hoeft te schamen als hij niks lust? En je vindt dat hij dat NU moet snappen?”
Sommige ouders in de groep schoten in de lach. De moeder zelf keek mij nog vragend aan. “ Kan ik dat niet van hem verwachten?”…
Let op: Ik deel dit absoluut niet om deze moeder belachelijk te maken.
Dit zie ik zo vaak en herken ik ook van mezelf. Bij een ander lijkt het zo logisch, maar bij je eigen kind zie je al alle potentie voor de komende veertig jaar en vergeet je echt dat je kind nu pas 3 is. Ik zei dat ik dacht dat ze reden had om hoge verwachtingen te hebben, maar ik besloot ook de wijsheid van de groep in te zetten. De groep dacht ook dat een kind van drie dat nog niet kon snappen.
Dus wat moet jij dan loslaten, als hij dat nog niet kan overzien? Vroeg ik. Dat hij gaat snappen wat het hem op den duur zou kunnen opleveren. Dat kun je hem nu echt nog niet uitleggen. No way dat een kind van drie dat kan begrijpen. Die is toch nog nooit op een zakendiner geweest waarin hij zich moest verontschuldigen voor wat hij niet lustte? En ook als je het hem uitlegt, gaat hij het niet kunnen begrijpen. Dat is allemaal vanuit jouw kijk op de wereld bedacht. Jouw kind kijkt nog helemaal niet zo.
Hij is drie
Ik deel dit absoluut niet om deze moeder belachelijk te maken. Ik weet zeker dat jij minstens 1 vergelijkbare verwachting hebt gehad van jouw kind, dat totaal te maken had met jouw angst, jouw kijk op de wereld, en niks met de realiteit van dit kind.
Daarom deel ik dit mooie voorbeeld. Omdat in vrijwel alle gevallen van conflict je je eigen angst meeneemt. Als je die onder ogen kunt komen dan is dat al de helft van de oplossing.
10 oktober geef ik in Haarlem een workshop autonoom opvoeden. In heldere stappen leg ik uit welke formule ik hanteer om kinderen vanuit hun intrinsieke motivatie te leren voor zichzelf te zorgen en mee te helpen. En omdat het een workshop is, laat ik je zelf ervaren en doen hoe dat werkt. Interactief en vanuit jullie eigen dagelijkse voorbeelden.
Investering is €25,- Er is koffie, thee en wat lekkers
10 oktober van 11.00-14.00 in Haarlem
Ben jij daarbij?
[wpforms id=”800″ title=”false”]
Plaats als eerste een reactie