Onze zoon speelt harp en ik vind dat prachtig klinken. Onze beide kinderen hebben rond hun 7e jaar een instrument uit mogen kiezen die ze gingen leren spelen. Ik heb dat bewust gedaan om ze te leren leren. Ze zijn allebei best slim en hebben daardoor niet goed geleerd ergens hun best voor te moeten doen. Vooral de oudste kan erg last hebben van een fixed mindset . Hij gaat voor een 5,5 als dat voldoende is. Een fixed mindset is een mindset waarin je gelooft dat je kan wat je kan en niet dat je nog iets nieuws kan leren. Als iets moeite kost, kan je het blijkbaar niet. Een growth mindset is een mindset waarin je snapt dat je moeite moet doen om iets nieuws te leren.
Het eerste jaar thuis harp oefenen ging niet over rozen. Hij vond de lessen leuk en leerde veel en als hij zijn zinnen er op zette, kon hij in korte tijd een nieuw stuk leren spelen. Er waren ook weken dat hij het oefenen maar bleef uitstellen en ik niet goed wist hoe daarop aan te sluiten. Dicht bij komen zitten hielp wel, maar teveel commentaar moest ik dan niet hebben. Hij kon dan zo boos worden dat ík zelfs nog nieuwe woorden leerde. Tierend en scheldend heeft hij door het huis gelopen dat hij het nooit ging leren en of hij dan nooit fouten mocht maken en de harp kreeg allerlei ziektes toegewenst waar het gelukkig immuun voor blijkt te zijn.
Ik werd dan meestal ook boos en ik ben een keer zo boos geworden dat ik het zojuist uitgeprintte jingle bells zo weer van de lessenaar greep, verscheurde en in de prullebak gooide. Dan toch niet, riep ik terug. En ik heb een keer de hele harp op de deurmat gezet met de woorden dat we hem buiten gingen zetten als het zo moest. Oh ja, en “weet je wel hoe duur die lessen zijn”, is ook helemaal niet helpend, wat kan hem dat nou schelen.
Inmiddels gaat het beter, we hebben een modus gevonden. Het was een nieuwe uitdaging voor ons, maar we zijn het gaan leren aanpakken. Ik wist dat met paniek reageren op paniek niemand ging helpen. Ik wist dat als ik hem echt wou leren leren, ik het geduld op moest brengen om door die paniek heen juist stand te houden, zonder boos te worden. En dat heb ik gedaan. Bij de eerst volgende bui van razernij, ben ik blijven zitten, als een rots in de branding. Omdat ik wist dat hij vertrouwen nodig had om vertrouwen te krijgen in zijn eigen kunnen. Omdat hij anders de rest van zijn leven zou blijven geloven dat als iets moeite kost, hij ermee moest stoppen.
Schreeuwen, tieren en met boeken gooien, maar uiteindelijk hielp het wel dat ik bleef. Ben je klaar? Of komt er nog meer (gescheld)? Speel even de eerste maat op die tyfusharp. Ik zal je niet corrigeren, maar speel alleen tot hier. Je weet hoe leuk het is als het je lukt, kom op, probeer het nog een keer alleen die eerste maat. Speel zoveel mogelijk fout desnoods, maar speel.
Ik kon steeds beter er bij blijven zonder zelf boos te worden. En uiteindelijk was ik in staat om zonder hartkloppingen volledig toe te kijken en te luisteren zonder te hoeven reageren op wat hij allemaal zei. Dat lukte toen ik stopte met vinden dat hij vrolijk moest zijn, vinden dat hij niet op mocht geven en vinden dat hij al moest snappen dat je moeite moet doen om iets nieuws te leren. Dat ging hij van één keer niet leren, dat duurt jaren. Dus kon ik blijven zitten, elke keer weer, geduldig wachtend op de dag dat hij accepteerde dat moeite doen de moeite waard is. Dat hij zelf kon kiezen om door te zetten en mij daar niet meer bij nodig had.
De grap was altijd dat hij dan in tien minuten een halve bladzijde leerde spelen. Wat ik dan deed is hem daar op wijzen hoe snel dat dan eigenlijk gaat en hoe goed hij had doorgezet hoe heerlijk ik het vond om hem te zien spelen. Niks over zie je wel, ik had gelijk en wat ben je goed, maar wel; wat goed dat je hebt doorgezet.
We hebben ook samen een moodboard gemaakt dat naast de harp hangt. Daarop staat waarom harp spelen leuk is: dan kan je op school optreden en tijdens het St Jansfeest, je leert mooie dingen spelen, je krijgt applaus omdat je iets bijzonders kan en met kerst mag je in de klas spelen. Je kan ook in de schoolband of met vrienden muziek maken. Oefenen is niet leuk en gaat ook niet leuk worden. Dat is een gegeven, maar dan kan je hulp vragen of het nog een keer proberen.
Hij speelt nu elke dag om 16 uur. Mijn praktijk is op zolder en ik vind het heerlijk als ik met een client in gesprek ben en om die tijd de klanken beginnen door het huis. Ah het is 16 uur! Je krijgt meteen zin chocomel. Zo huiselijk. Deze zomer twijfelde hij wel of hij door wou gaan met de harp. Piano leek hem ook wel leuk. Hij koos toch weer de harp en zei rond de herfstvakantie dat hij blij was dat hij doorgegaan was. Ik heb doorgezet en hij daardoor ook.
Wil je ook leren hoe je je staande houdt tijdens een heftige emotionele bui van je kind?
Neem nu contact met me op voor een
Plaats als eerste een reactie